Αναδημοσίευση από theopinion.gr (26/1/2023)
Μια απόπειρα ολικής προσέγγισης που περιλαμβάνει το περιαστικό δάσου της Θεσσαλονίκης, με προτάσεις για την προσοχή και τη συντήρηση του, παρουσίασαν με το βιβλίο τους οι Γιώργος Κοράκης και Δημήτρης Μπούσμπουρας με τίτλο “Το Περιαστικό Δάσος της Θεσσαλονίκης: Η Ιστορία του, το φυσικό περιβάλλον και η διαχείρισή του”.
“Όπως όλοι έχουμε συνειδητοποιήσει, λείπει η κουλτούρα συνύπαρξης των πολιτών με το δάσος, ενώ ταυτόχρονα οι φορείς που έχουν υπό τη βλέψη τους το δάσος, δε δίνουν την εξέχουσα προσοχή” τόνισε ο Γιώργος Ρακκάς, πολιτικός επιστήμων και επικεφαλής της δημοτικής παράταξης.
Η γνωριμία του πολίτη με το Δάσος της Θεσσαλονίκης
Ο ένας εκ των δύο συγγραφέων του βιβλίου, βιολόγος Δημήτρης Μπούσμουρας, μίλησε για τον στόχο του βιβλίου, που δεν είναι άλλος από να γνωρίσει ο μέσος πολίτης της Θεσσαλονίκης, το Περιαστικό Δάσος της πόλης, μιας βρίσκεται πολύ συχνά κοντά σε αυτό.
Ο χαρακτήρας του πάρκου ως δάσος
“Επιδιώξαμε να δημιουργήσουμε ένα βιβλίο με μαζεμένη την πληροφορία για το περιαστικο δάσος της Θεσσαλονίκης. Έτσι ο αναγνώστης, θα μπορεί να βρεθεί στο δάσος και να κατανοεί τι συμβαίνει γύρω του” ανέφερε ο βιολόγος.
Ο κ. Μπούσμπουρας μίλησε για την μεγάλη πυρκαγιά που έκαψε μεγάλο κομμάτι του Δάσους της Θεσσαλονίκης. “Το δάσος δεν παράγει ξυλεία. Ούτε είναι ένας εθνικός δρυμός που μπορεί να φιλοξενήσει πουλιά. Τα περιαστικά δάση είναι μια ιδιαίτερη κατάσταση. Πρόκειται για έναν χαρακτήρα πάρκου που διαφέρει από εκείνα που βρίσκονται εντός της πόλης. Τον χαρακτήρα αυτό, το συγκεκριμένο δάσος το είχε πάντα. Βέβαια, ας μη ξεχνάμε ότι υπάρχουν και περιορισμοί στην συνύπαρξη ανθρώπου με τη φύση”.
Σχετικά με την πόλη της Θεσσαλονίκης και την επαφή του αστικού τοπίου με το πράσινο, ο κ. Μπούσμπουρας τόνισε:
Η Θεσσαλονίκη είναι μια πόλη με πολύ λίγο πράσινο. Οι ελεύθεροι χώροι είναι 4% οι δρόμοι 19% και το υπόλοιπο 77% είναι κτήρια. Το δάσος είναι αυτό που τη σώζει” σχολίασε ο συγγραφέας.
Η παρακαταθήκη στη Θεσσαλονίκη
Ο δευτερος συγγραφέας, Γιώργος Κοράκης, δασολόγος και του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης, μίλησε για την δημιουργία αυτού του βιβλίου αλλά και την παρακαταθήκη που έχουν αφήσει οι προηγούμενες γενιές στη Θεσσαλονίκη.
“Κατά την διάρκεια της συγγραφικής αυτής προσπάθειας, σκεφτόμασταν ότι πρέπει να βγάλουμε ένα ελληνικό όνομα για το δάσος αυτό, αλλά τελικά καταλάβαμε οτι το Σέιχ Σου επικρατεί. Έτσι γνωρίζει ο κόσμος το δάσος” ανέφερε.
Δύο μεγάλες κρίσεις την περίοδο της συγγραφής
Η συγγραφική ομάδα, σύμφωνα με τον κ. Κοράκη, αντιμετώπισε δύο μεγάλες δυσκολίες κατά την διάρκεια της συγγραφής του συγκεκριμένου βιβλίου. Όπως ανέφερε ο καθηγητής, “Οι περίοδος ήταν μέσα σε κρίσεις: Η μία ήταν όταν το φλοιοφάγο έντομο που κατέστρεψε μεγάλο κομμάτι του Δάσους. Έπειτα ήρθε η πανδημία. Βρέθηκαν κάποιες θέσεις στο δάσος με εκατοντάδες επισκέπτες και δεκάδες αυτοκίνητα. Φάνηκε τότε ότι η πόλη που αγγίζει το ένα εκατομμύριο, έχει τελικά κάποια σχέση με το δάσος της” σχολίασε.
“Άνθρωποι που έζησαν δύο και τρεις γενναίες πριν από εμάς, κουράστηκαν και προσπάθησαν πολύ για να δημιουργήσουν αυτό το δάσος. Εμείς το βρήκαμε έτοιμο” τόνισε.
Οι υποδομές που δεν αξιοποιούνται
Από μεριάς της, η καλεσμένη στην παρουσίαση του βιβλίου, Μαρία Παναγιωτοπούλου, δασολόγος και ορνιθολόγος έκανε λόγο για την μη αξιοποίηση των υποδομών που υπάρχουν, προκειμένου ο κόσμος να έρθει πιο κοντά με το δάσος.
“Έγιναν πολλοί μεγάλοι αγώνες ώστε το δάσος να παραμείνει ως έχει. Ξεκίνησαν να το “τρώνε” γύρω γύρω. Οπότε, δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα αυτονόητο. Μετά από πολλούς αγώνες, το δάσος έχει αυτή την εικόνα. Ενώ υπάρχουν υποδομές, ο δήμος ξεχνάει τι έχει και δεν το συντηρεί. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι ο Ζωολογικός Κήπος, που θα μπορούσε να γίνει ένα κέντρο ενημέρωσης, φιλοξενίας ζώων, ή βοτανικός κήπος, η πολλά άλλα” τόνισε.
Το έντομο και η αναγέννηση
Ο Δημήτρης Αυτζής, Διδάκτωρ δασολόγος και ερευνητής δασικής εντομολογίας στον ΕΛΓΟ Δήμητρα, μίλησε για την αναγέννηση του δάσους του Σέιχ Σου, τονίζοντας πως μετά την κατακρεουργιματική επαφή του εντόμου με τα δέντρα, η εικόνα του δάσους έχει αλλάξει ριζικά.
“Αν κάποιος πάει τώρα στο δάσος, θα δει την αναγέννηση. Ήταν μια ένδειξη ότι το δέντρο είχε “σκάσει”. Τώρα, πηγαίνεις στα σημεία που χρειάστηκε να κοπούν δέντρα και βλέπουν μια άλλη, πιο ζωντανή, εικόνα” ανέφερε. “Δείξαμε εφηβικά αντανακλαστικά σαν κοινωνία. Το θέμα είναι τι κάναμε. Με το που ξεκίνησε να λύνετε το ζήτημα, το δάσος έμεινε πάλι μόνο του” σχολίασε.
Μένουμε Θεσσαλονίκη 